अहिले हाम्रो देशमा जनताले बनाएको संविधान छ । संविधानअनुसार निर्वाचित जनप्रतिनिधि र जनप्रतिनिधिहरूले छानेको सरकार छ । ती सबै भएर पनि किन हो जनता असन्तुष्ट छन् । त्यो असन्तोषको स्वर बराबर सडकमा पोखिने गरेको छ । एक जमना थियो, मानिसहरू पञ्चायतको विरोधमा सडकमा उत्रेका थिए । त्यसपछि फेरि निरंकुश राजतन्त्रको विरोधमा जनताले सडकमा नाराजुलुस गरेका थिए । अब त्यो स्थिति रहेन । तैपनि जनता अझै सडकमा देखिने गरेका छन् । नाराजुलुस गर्ने गरेका छन् । एक दिनको नारा जुलुस र बन्द हड्तालले के कति नोक्सान हुन्छ भन्ने कुरा थाहा नै नपाए झैं गरी मानिसहरू सडक तताइरहेका छन् । सरकारमा बस्नेहरूले पनि सडकमा उग्र विरोध नगरेसम्म त्यस विषयमा वास्तै नगरी बसिरहन्छन् । हिजो पनि मानिसहरू सडकमा नै समाधान खोज्थे भने आज पनि त्यो प्रवृत्ति हराएको छैन । बरु थप मौलाउँदै गएको छ । त्यसो भएकाले नयाँपन नै के देखियो र खै भन्नुपर्ने अवस्था छ ।

उद्योगी व्यापारीहरू बैंकको ब्याजदर घटाऊ भनेर सडकमा उत्रे । लघुवित्तबाट पीडितहरू पनि सडकमा उत्रे । अहिले मिटरब्याजबाट पीडितहरू काठमाडौंको सडकमा सुतिरहेका छन् । उता कोशी प्रदेशमा नाम कोशी राखेको र त्यसबाट आफ्नो पहिचान सम्बोधन नभएको भनी उग्ररुपले नाराजुलुस गरिरहेका छन् । त्यहाँ प्रहरीले लाठी चार्ज र हवाइ फायरसमेत गरेको छ । एक जना आन्दोलनकारीको मृत्युसमेत भएको छ । त्यत्तिमात्र होइन, कहिले किसानहरूले आफ्नो उत्पादनले बजार नपाएकोमा गोलभेंडा, काउली आदि सडकमा फाल्ने गरेको छन् । कहिले दूध उत्पादन गर्ने किसानले सडकमा दूध पोखेर विरोध जनाउने गरेका छन् । हामीले विरोध जनाउने नाममा आफैंलाई नोक्सान हुने काम गरिरहेका छौं ।

देशमा तीनै तहमा जनताको सरकार छ । जनताको सरकारले जनताको दूध, पीडा, बुझ्नुपर्ने हो, शोषण, अन्याय, अत्याचार कहाँ कसरी भइरहेको छन्, वास्तविकता पहिचान गरी त्यसको उपचार समयमै गर्नुपर्ने हो । तर कुनै सरकारले त्यसो गरेको पाइँदैन । सरकारमा पुग्नासाथ जनप्रतिनिधिको हैसियत फेरिने अचम्मको रोग हामी कहाँ छौं । देशको विकास निर्माण र समृद्धिका लागि यो प्रवृत्ति हानिकारक छ । मानिसले विकल्प देख्दादेख्दै आत्महत्या गरेका छैनन् । सहिनसक्नु भएपछि, उपाय केही नभएपछि र भविष्य अन्धकारै अन्धकार देखिएपछि निराश भएर आखिरीमा आत्मघाती बाटो अवलम्बन गर्ने गरेका छन् । स्थिति गम्भीर छ । त्यसकारण सडकमा नै समाधान खोज्ने परम्परा तोडेर केही नयाँ विचार र नयाँ उपाय अपनाएर राष्ट्र, समाज र सर्वसाधारण कसैलाई पनि हानि नोक्सानी नहुने मार्ग अवलम्बन गरेर ठाउँको ठाउँ समस्या समाधान गर्ने उपाय अपनाउनु आवश्यक देखिन्छ ।