१. हामी नेपाली समाजमा चेनता आएको कुरा गर्छौ। शिक्षित सङ्ख्या बढेको चर्चा गर्छौ। तर हाम्रै अगाडि अझ पनि समाजमा बोक्सीको अस्तित्व देख्नेहरू छन् र बोक्सीले अरुलाई विरामी पारिदिने र मारिदिन्छ भन्नेहरू छन्। त्यसो भन्नेहरूले आफनै समाजका महिलालाई बोक्सीको आरोपमा यातना दिन र कुटपिट गरी मार्ने समेत गरेका छन्।

२. समाजमा बोक्सीको आरोपमा यातना दिने र अमानवीय यातना दिँदै हत्या गर्नेहरूको सङ्ख्या बढ्दो छ। त्यस्तो यातनाबाट धेरै निदोर्ष महिलाको ज्यान गएको छ। हालै पसाजिल्लाको सुपौली-९ का जगन चौधरीकी पत्नी पार्वतीको पनि छरछिमेकले त्यसैगरी हत्या गरेका छन्।

३. त्यही गाविसका जगदिश चौधरीकी छोरी प्रतिभालाई टुनामुना गरेर विरामी बनाएको आरोप लगाउँदै गाउँलेले ४५ वर्षीया पार्वतीलाई सुरुमा गाउँ निकाला गर्ने निर्णय गरेका थिए। गाउँको निर्णय अनुसार आफू गाउँ छोड्न तयार भएका जगन चौधरीको पत्नीलाई राति आएर अकस्मात घरबाट लगेर कुटपिट गरी मारेको समाचार छ।

४. पर्साअरु जिल्लाको तुलनामा सचेत, शिक्षित र निकै प्रगति भएको जिल्ला मानिन्छ। त्यस्तो प्रगति भएको जिल्लाको एक गाउँका मानिसले बोक्सीको आरोपमा निदोर्ष महिलालाई गाउँ निकालाको निर्णय दिनु र राति पुनः अचानक आएर घरबाट पार्वतीलाई लगेर हत्या गर्नु आफैमा घोर अन्याय र अत्याचार हो।

५. आजको युगमा बोक्सीको अस्तित्व देख्नु आफैमा अन्धविश्वास हो। समाजको अन्धविश्वाससँग धर्मको सम्बन्ध हुन्छ। कतिपयले अन्धविश्वासलाई धर्मकै कुरा सम्झेका हुन्छन्। यस्तो स्थितिमा धार्मिक व्यक्तिहरूले महत्त्वपूर्ण भूमिका खेल्न सक्दछन्। गाउँमा शिक्षक हुन्छन्। मानवअधिकारवादी हुन्छन्। राजनीतिकर्मी हुन्छन्।

६. तर उनीहरू सबै भएर पनि निरीह बन्नु र एक जना निदोर्ष महिलाको ज्यान जानु विडम्बनाको कुरा हो। बराबर यस्तो घटना समाजमा भइरहेका छन्। तर यस्तो अन्धविश्वासको भावना हटाउन राजनीतिकर्मी र धर्मका अगुवाहरूले भूमिका नखेल्नु अरु दुःखको कुरा हो। उनीहरूले यो अन्धविश्वास हो भनेर प्रचार अभियान नै सञ्चालन गर्नुपर्दछ।

७. एक जना महिलालाई बोक्सीको आरोप लगाउनु, बोक्सीको आरोपमा अमानवीय यातना दिनु र विभत्स हत्या गर्नु समाजको कलड्ढ हो। पछौटेपनको नमुना हो र घोर अन्याय र अत्याचार हो। यो घटना आज एउटा परिवारलाई परेको छ भने भोलि अर्को परिवारलाई पनि पर्न सक्दछ। तपाइँ हाम्री आमा, दिदी बहिनी र श्रीमतीमाथि पनि बोक्सीको आरोप लाग्न सक्दछ, लगाउन सक्दछन्। आज वीरगञ्जकी पार्वतीमाथि त्यो आरोप लगाइयो भने भोलि हाम्रै परिवारमाथि पनि त्यो आरोप लगाउन सक्छन् भनी हामी सबैले सोच्नुपर्दछ। त्यस्तो घटना लगाइहाले भने के हुन्छ भन्ने सोचेर तदानुसार अन्धविश्वास हटाउने प्रयास गर्नुपर्दछ। ताकि समाजमा त्यस्तो घटना फेरि नदोहोरियोस् र कसैले अबदेखि वीरगञ्जकी पार्वतीको जस्तो मृत्युवरण गर्न नपरोस्।