१. भूकम्प पीडित परिवारलाई राहत वितरण गर्ने, उनीहरूको भत्केको भौतिक संरचना हटाउने र अस्थायी टहरा निर्माण गर्ने काम सुरु भएको छ। त्यसको लागि स्वयंसेवी टोलीहरू गठन गरिएका छन् र ती टोलीहरूले विद्यालय भवन जीणोर्द्धार गर्ने र व्यक्तिको घर टहरा निर्माण गर्ने काम पनि गरिरहेका छन्।

२. यसैबीच राजनीतिक पार्टीहरूले पनि आफ्ना स्वयंसेवक दस्ता तैयार गरी घटनास्थलमा पठाउने काम गरिरहेका छन्। तीन ठूला पार्टीहरूले अरुले भन्दा आफूले बढी पठाउने होड नै गरेकोझैं देखिएको छ। एमाओवादीले श्रम शिविर नै स्थापना गरी काम गर्न नेताहरू पनि लागेका छन्।

३. त्यस्ता टोलीहरू गाउँ-गाउँ पुग्न थालेका छन्। ती टोलीमध्ये कसले राम्ररी काम गर्छ, त्यो अहिले भन्न सकिने स्थिति छैन। स्वयंसेवक दुर्इ किसिमका देखिएका छन्। एउटा पार्टीका स्वयंसेवक छन् भने अर्को राजनीतिक दलबाट टाढा रहेकाहरूको स्वयंसेवी छन्।

४. राहतका सामग्री कतिपय गाउँमा स्थानीय कार्यहरूबाट हुन थालेका छन्। तिनीहरूले पार्टीत भागवण्डा अनुसार आफूले पाएको राहत सामग्री आफ्नो स्वेच्छाले वितरण गर्न थालेको रिपोर्ट आउन थालेको छ। रिपोर्ट अनुसार सामग्री वितरणमा पक्षपात र धाँधली भएको छ। वितरणमा कार्यकर्ताले आफ्नो भोर्र्टसहरूलाई हेर्न थालेको आरोप छ।

५. राहत वितरण निष्पक्ष रूपले हुनुपर्दछ। त्यहाँ कहाँको कम्युनिष्ट, को काङ्ग्रेस भेदभाव गरिनुहुँदैन। वास्तविक पीडित हो कि होइन, त्यो मात्र मापदण्ड तयार गरिनुपर्दछ। राजनीतिक भागवण्डा यो मुलुकको लागि अभिषाप सावित भएको छ। त्यो अभिषाप भूकम्प पीडितको क्षेत्रमा नजाओस् हामीले सोच्ने यही हो।

६. राजनीति गर्नेको स्थायी शत्रु र स्थायी मित्रु हुँदैन। हिजो भोट दिनेले आज त्यसलाई नदिन सक्छन् र हिजो नदिनेले आज दिन्छन्। उनीहरूले कसले राम्ररी काम गर्छन्, त्यो हेरिरहेका हुन्छन्। अहिले पनि उनीहरूले त्यसको मूल्याड्ढन गरिरहेका छन्।

७. स्थिति यस्तो भएकाले नेता र कार्यकर्ताले फोटो खिचेर प्रचार गर्नमा मात्र आफूलाई सीमित गर्नुहुँदैन। आजभोलि फेसबुकमा राखी प्रचार गर्नु एउटा फेशन भएको छ। काम गर्नुभन्दा  फेसबुक चलाउनुमा धेरै समय दिने गरेको पनि देखिन्छ। भूकम्प पीडितको क्षेत्रमा त्यस्तो नहोस्। भूकम्प पीडितको लागि गएकाहरू सबै तिनीहरूको उद्धारमा निरन्तर लागिरहून्, यही हाम्रो कामना छ।