१. एकीकृत माओवादीले आफ्नो सिफारिसमा कतारका लागि राजदूत बनाइएकी मायाकुमारी शर्मालाई राजीनामा गराउने निर्णय गरेको छ। एमाओवादी पार्टीको त्यो निर्णयले परराष्ट्र क्षेत्रमा काम गर्ने धेरैले सन्तोषको सास फेरेका छन्। त्यसको साथै कतारमा रहेबसेका नेपालीहरूले पनि अब राजदूतावासले आफ्नो दुःखकष्ट सुन्ला भन्ने आशा गरेका छन्।

२. राजदूत मायाकुमारी शर्मा कतार गएकी एक डेढ वर्ष भएको छ। उनी कतार जाँदादेखि नै विवादास्पद बनेकी थिइन्। जति पछि भयो, उति उनको विवाद बढ्दै गएको थियो। नेपाली पत्रपत्रिकाहरूले उनको कार्यशैलीप्रति धेरैपटक टिप्पणी गरेका थिए। तर भागवण्डा र कोटाको आधारमा छानिएकीले उनलाई सरकारले केही गर्न सकेको थिएन।

३. उनले एक पटक “कतार नेपालीहरूका लागि एक खुल्ला जेल हो” समेत भनेकी थिइन्। उनले त्यो अभिव्यक्ति दिएपछि कतार सरकारको दृष्टिमा पनि उनी असह्य व्यक्ति बनिन् र कतार सरकारले लिखित रूपमा नै नेपाल सरकार समक्ष शिकायत गर्‍यो। कतार सरकारले त्यसरी लिखित शिकायत गरेपछि सरकार र एमाओवादी पार्टीको घैंटोमा घाम लाग्यो र पार्टीले त्यो निर्णय गर्न बाध्य भयो।

४. नेताहरूले परराष्ट्र सम्बन्धलाई गम्भीरतापूर्वक लिने गरेका छैनन्। राजदूत जस्तो पद पनि भागवण्डामा र आफ्नो मान्छे पठाउने गर्दा त्यसको परिणाम के हुन्छ भन्ने यो एक उदाहरण हो। परराष्ट्र मामिला संवेदनशील हुन्छ। कपितय बेला राजदूतले तौलेर बोल्नु पर्दछ, जे पायो त्यो बोल्नु हुँदैन। जस्तो पायो त्यस्तो व्यवहार गर्नु हुँदैन। तर राजदूत शर्माको एकपछि अको विवादित अभिव्यक्ति र व्यवहार सार्वजनिक भएको थियो।

५. सरकारमा बस्नेहरू के-कति गैरजिम्मेवार छन् भन्ने कुरा वषौर्देखि भारतमा राजदूत पद खाली भएबाट पनि प्रष्ट हुन्छ। त्यहाँ पदपूर्र्ति गर्न नसकिएको पनि भागवण्डाको कुरा नमिलेर हो। राम्रो मान्छे पठाउनु भन्ने भावना भएको भए त्यहाँ पदपूर्र्ति भइसक्ने थियो। आफ्नो मान्छे पठाउने अडानले कुरा नमिलेपछि त्यो पद रिक्त रहिरहेको हो।

६. संकुचित स्वार्थी र भागवण्डाको सिद्धान्त असफल भइसकेको छ। त्यसले राम्रो नतिजा दिन नसकेको घामजस्तै प्रष्ट छ। अब त अन्य देशमा समेत त्यसको नराम्रो सन्देश पुगेको छ। सोचेमा यो घटना देशकै लागि दुर्भाग्य हो। तर हाम्रा नेताहरूले अझै त्यो अनुभूति गरेको पाइँदैन।

७. नेताहरू परराष्ट्रको मामिलामा केही गम्भीर हुनै पर्दछ। देशको प्रतिनिधिका रूपमा विदेशमा जाने राजदूतको विचार र व्यवहारको समीक्षा हुनु पर्दछ। परराष्ट्र नीतिको ज्ञाता हुनु पर्दछ। कुटनीतिक भाषा बोल्ने उदारतापूर्वक असल र प्रतिभाशाली व्यक्ति छनौट गरी पठाउनु पर्दछ। आयन्दा यस्तो घटना नदोहोरियोस् भन्ने प्रयास हुनुपर्दछ।