१. नेपाली कांग्रेसको महाधिवेशन समयको हिसाबले एक वर्ष बाँकी छ । तर नेताहरुको भाषण र विचार सुन्दा महाधिवेशन नजिकै आएको आभास हुन्छ । नेताहरुलाई महाधिवेशन लागिसेको छ । उनीहरुले आफ्नो र आफ्नो समूहको लागि दौडधूप शुरु गरिसकेका छन् ।
२. सांगठनिक हिसाबले प्रारम्भिक तहमा पार्टीको सदस्यता नवीकरण गर्ने र नयाँ सदस्य बनाउने अभियान प्रारम्भ भएको छ । यो सदस्यता नवीकरण गर्ने र नयाँ सदस्य बनाउने काममा पनि राजनीति शुरु भएको छ । नेताहरुले आ–आफ्ना मान्छेलाई सदस्य बनाउने दौडधूप शुरु गरिसकेका छन् ।
३. तल्लो तहको स्थिति त्यस्तो छ भने माथिल्लो केन्द्रीय तहमा सभापति देउवाले समिति गठन गर्दै त्यसको संयोजक तोक्ने काम गरिरहेका छन् । सभापतिको त्यो कार्यलाई भन्न त संगठनलाई सकृय बनाउने भनिएता पनि पद दिएर आफ्नो मान्छे बनाउन खोजेको आरोप सभापति माथि लगाईएको छ ।
४. सभापति देउवाले केही महिना पहिले त्यो समिति गठन गर्न खोजेका थिए । तर त्यसमा वरिष्ठ नेता रामचन्द्र पक्षधरहरुको सहमति नभएकाले उनले गठन गर्न सकेका थिएनन् । वरिष्ठ नेता पौडेलले समिति गठन गर्नु भन्दा महाधिवेशन तिर ध्यान दिनु उचित भन्दै त्यसमा नाम समेत दिएका थिएनन् ।
५. वरिष्ठ नेता पौडेलले सभापतिले जेजति समिति गठन गरे पनि त्यसमा केही नभन्ने र केन्द्रीय समितिको बैठक बहिष्कार पनि नगर्ने विचार व्यक्त गरेका छन् । उनी आफ्नो पक्षलाई कसरी जिताउन सकिन्छ भनी राणनीति तैयार गर्दैछन् ।
६. देउवा पक्षको विशेषता यो छ कि त्यहाँ उनलाई चुनौती दिने कोही छैनन् । उनी आफ्नो समूहमा चुनौती विहीन नेताका रुपमा स्थापित छन् । तर इतर पक्ष त्यस्तो छैन । इतर पक्षमा वरिष्ठ नेता रामचन्द्र पौडेल छन् । त्यहाँ कोईराला परिवार मध्येबाट सभापति हुनुपर्दछ भन्ने आवाज पनि व्यापक छ । इतर पक्षको सानो धार पनि दौडमा छ ।
७. महाधिवेशन हुनुभन्दा एक वर्ष पहिले देखि रस्साकस्सी र छिनाझपटी शुरुभएकोले यो पटकको महाधिवेशन ज्यादै प्रतिष्पर्धी हुने अनुमान गरिएको छ । अधिकांश कार्यकर्ताहरु प्रत्यक्ष समूहमा विभाजित छन् । जो समूहमा लागेका छैनन् र लाग्न हुँदैन भन्ने गरेका छन् उनीहरुले चुनाव जित्न पनि सक्ने अवस्था छैन । समूहगत भावना चरम अवस्थामा छ । यो भावना फैलिँदै गएको छ ।