१. संविधानसभा-२ को चुनाव भएलगत्तै नेताहरूले एक वर्षभित्र संविधान बनाउने कुरा गर्दा सर्वसाधारणले पनि सन्तोषको स्वास फेरेका थिए। नेताहरूले त्यसबेलादेखि अहिले पनि एक वर्षभित्र संविधान बनाउने कुरा भनिरहेका छन्, दोहोर्‍याइरहेछन्। त्यसबेला उनीहरूबाट त्यो सुन्दा त्यसमा एउटा विश्वास छिपेको थियो भने अहिले त्यही कुरामा आशड्ढा छाउन थालेको छ।

२. सरकारले अझै पूर्णता पाएको छैन। सरकारमा पुगेका पार्टीका नेताहरूले धेरै भन्दा धेरै पार्टीकाई सरकारमा सामेल गर्ने कुरा गरेका थिए। त्यो कुरा अझ पनि भएको छैन। कुनै पार्टीसरकारमा जान खुट्टा उचालिरहेको छ तर त्यसले प्रवेश पाएको छैन। कुनै पार्टीले भित्र-भित्र बार्गेनिङ गर्दैछन्।

३. सरकारको कुरा एकछिन पन्छाइदिउँ भने पनि संविधानसभाले नै पूर्णता पाएको छैन। संविधानसभामा २६ जना मनोनीत गर्नुपर्ने सिट अझै खाली छ। त्यसलाई पूर्र्ति गर्ने काम पनि भएको छैन। एकातिर यस्ता प्रारम्भिक काम पनि भएको छैन भने अकोर्तिर सरकारमा बसेका पार्टीका नेताहरू र मन्त्रीहरू रातदिन संविधान एक वर्षभित्र बन्ने कुरा दोहोर्‍याइरहेका छन्।

४. संविधान बनाउने संविधानसभाले हो। संविधानसभाले बल्ल आफ्नो नियमावलीसम्म बनाएको छ। संविधान बनाउने कुराको प्रारम्भ समेत भएको छैन। सभामा सदस्यहरूको न्यून उपस्थित हुने गरेको छ। गणपूरक सङ्ख्याको अभावमा बैठक स्थगित गर्नुपरेको तीता अनुभव पनि छन्।

५. बैठकमा मन्त्रीहरू उपस्थित नभएर पनि बैठक स्थगित गर्नुपरेको अनुभव छ। यो पनि एक भन्नुपर्ने विषय भएको छ कि मन्त्रीहरू संविधानसभाको बैठकमा जानुभन्दा बाहिर उद्घाटन र स्वागत कार्यक्रममा बढी जाने गरेका छन्। उनीहरूको प्राथमिकता नै स्वागत, विमोचन र उद्घाटनतिर भएको छ।

६. संविधानसभाको बैठकमा उपस्थित हुनु, संविधान निर्माणको लागि विचार विमर्श गर्नु, समझदारी बढाउनु तथा वातावरण बनाउनुपर्ने मन्त्रीहरू र नेताहरू बाहिर मात्र जान थालेपछि कसरी संविधान बन्छ, यो प्रश्न सबैले सोध्ने गरेका छन्। उनीहरूको त्यस्तो प्रवृत्तिले अब उनीहरूको बोलीमा मानिसहरूले शड्ढा गर्न थालेका छन्।

७. अधिकांश मन्त्री र नेताहरू बाहिर मात्र जान थालेका छन्। भरखरै मन्त्री भएकाहरू झन बढी जिल्ला तिर तानिएका छन्। स्वागत खाएर र उद्घाटन गरेर संविधान बनाउने काममा सघाउ पुग्दैन। संविधान मुखले वा भाषणले बनाउने होइन, कामले बनाउने हो। कामले बनाउनेतिर उचित दृष्टि पुगेको छैन। यसमा हामी नेताहरूको ध्यान आकृष्ट गर्न चाहन्छौँ।