१. विश्वको सवोर्च्च शिखर सगरमाथा र सगरमाथा आरोहणमा प्रसिद्धि कमाएका शेर्पा जातिको सम्बन्ध नङ र मासुको जस्तै छ। सगरमाथा र शेर्पा एक अर्काका पूरक जस्तै भएका छ्न। त्यसै कारण सगरमाथा आरोहणमा जाने सबैले सहयोगीका रुपमा शेर्पाहरुलाई नै लैजाने गर्दछन् र शेर्पाहरुकै सहयोगमा उनीहरु सगरमाथाको चुचुरोमा पुग्न सफल भएका हुन्छन्।

२. विगत ६० वर्षदेखि यो क्रम जारी रहेको छ। ६० वर्षको यो लामो अवधिमा दुर्घटनाका छिटफुट घटना नभएका होइनन्। तर त्यसलाई त्यत्ति गम्भीरताका रुपमा लिने गरिएको थिएन। तर यस पटकको घटनाले नराम्रो रुप धारण गरेको छ र सगरमाथाको इतिहासमा रिक्तता र शुन्यताको स्थिति आउने देखिएको छ।

३. सगरमाथा आरोहणको भर्खरै सिजन सुरु भएको छ। सिजन सुरु हुनासाथ सगरमाथा तिर जानेहरु अनेक उत्साह र उम· बोकेर वेश क्याम्प पुगेका छन्। तर वेस क्याम्पबाट केही माथि पुगेका आरोहणका सहयागीहरु मध्ये शुक्रबार हिमपहिरोमा परी १३ जनाको अकल्पनीय एवं असामयिक निधन भएको छ।

४. पर्वतारोहणसँग सम्बन्धित व्यक्तिहरुका अनुसार यो सिजन न पहिरो जाने सिजन हो, न कि उनीहरु गएको बेला विहान सबेरै नै त्यसरी पहिरो जाने समय हो। अनपेक्षित एवं अकस्मात ठूलो पहिरो आएर १३ जनाको अकाल मृत्यु भएको छ। उनीहरु हिउँमा बाटो बनाउन अग्रीम टोलिका रुपमा बिहान सबेरै गएका थिए।

५. इतिहासमा कहिल्यै नघटेको यस्तो दुर्घटनाले पर्वतारोहीहरुको मनमा पहिरो गएको छ। उनीहरुको आत्मविश्वासमा ह्रास आएको छ। शेर्पा परिवारमा ठूलो हलचल मच्चिएको छ। परिवारले सगरमाथा तिर गएका आफ्ना सदस्यलहरु सबैलाई र्फकन आग्रह गरेका छन्। कोही अन्यौलता छन् भने कोही फर्किने तरखरमा छन्।

६. आरोहणका सहयोगीहरुले वेश क्याम्पमा भेला भएर यस वर्षलाई कालो वर्षको रुपमा मनाउँदै सबैलाई र्फकन आग्रह गरेका छन्। स्थिति गम्भीर र विवादित बनेको छ। सगरमाथाको इतिहासमा यस्तो स्थिति कहिल्यै आएको थिएन। यो दुर्घटनाले सगरमाथा र शेर्पा जातिको सम्बन्धमा प्रश्नचिन्ह खडा गरेको छ।

७. सगरमाथा चढ्नु निश्चय नै साहसिक र जोखिमपूर्ण कार्य हो। साहसिक र जोखिमपूर्ण कार्य भएकाले सगरमाथा चढ्नेहरुको नाम विश्वमा उत्कृष्ट किसिमले लेखिने गर्दछ। आरोहण गर्न मानिसहरु लोभिएर आउने पनि गर्दछन्। तर यस पटक जे-जसरी हिम पहिरो आयो र त्यत्ति धेरैको ज्यान गयो, त्यसलाई गम्भीरतापूर्वक लिनु पर्दछ। दुर्घटनालाई के-कसरी न्यूनीकरण गर्न सकिन्छ, त्यतातिर ध्यान दिएर काम गर्नुपर्दछ।