हिन्दु धर्ममा धेरै देवीदेवताहरू छन् । तिनीहरूमध्ये महत्वपूर्ण केही देवताहरू अवतारका रुपमा पूजिन्छन् । त्यसरी पुजिनेमा भगवान् श्रीकृष्ण अरु महत्वका मानिन्छन् । कलियुगमा उनको शिक्षादीक्षा सिद्धान्त र दर्शनको प्रभाव फैलिँदै गएको छ । हिजोभन्दा आज उनको महत्व बढेकाले देशविदेशमा उनको नाममा कृष्णजन्माष्टमीका दिन मानिसहरूले शोभायात्रा गरेर उनको योगदानको सम्मान गर्दछन् । उनको नाममा भजनकीर्तन गरिन्छन् भने श्रद्धालुहरू उनको नाममा व्रत बस्ने गर्दछन् । उनले बाल्यावस्थादेखि नै उनको लीला गरेर आफ्ना नजिककाहरूलाई प्रभावित बनाउने गर्दथे । उनले नराम्रो काम गरेर अरुको तोड्नेफोड्ने र बिगार्ने गरे पनि त्यो कृष्णलीला भनेर कसैले उनलाई केही गर्दैनथे ।

उनले आफ्नो जीवनमा अनौठो र अद्भूत चमत्कार देखाउँथे । जसले गर्दा उनी विवादास्पद पनि भए । तैपनि त्यसले उनको जीवनमा केही असर पारेनन् । महाभारतको युद्धमा उनको निर्णायक भूमिका रह्यो । उनले युद्ध गर्नबाट पछि हटेका अर्जुनलाई युद्ध गर्न प्रेरित गरे । जसको कारण पञ्चपाण्डव र कौरवबीच घमासान युद्ध भयो । त्यो युद्धलाई महाभारत काण्ड भनिन्छ । त्यसमा ठूलठूला देवताहरू, बुद्धिजीवीहरू, नजिकका नातेदाहरू सबै मारिए । महाभारत युद्धमा त्यसरी मारिएकाले कतिपय दार्शनिकहरूले अहिले पनि त्यसको उपदेयता के भयो भन्ने प्रश्न गर्ने गरेका छन् । तिनीहरूले त्यस्तो गर्ने गरे पनि श्रीकृष्णको जीवनीमा, चरित्रमा कहिल्यै कुनै दाग लागेन, बरु त्यसैलाई पुरुषार्थ सम्झेर मानिसहरूले उनको प्रशंसा गर्ने गरेका छन् र उनको अनुयायीका रुपमा समर्पित भएर लाग्ने गरेका छन् ।

महाभारतमा पञ्चपाण्डव र कौरवको युद्धको वर्णन छ भने गीतामा उनको देशनाहरू छन्, उपदेशहरू छन् । जसलाई पवित्र ग्रन्थका रुपमा विश्वले मानेका छन् । गीता वास्तवमा पवित्र ग्रन्थ हो । त्यसमा हिन्दु दर्शनका अत्यन्त महत्वपूर्ण दार्शनिक सिद्धान्तहरू छन् । जसको प्रत्यक्ष श्रवणले अर्जुनले युद्ध गर्न तयार भएका थिए । यसको विशेषता के हो भन्ने गीताको श्रवणले अर्जुनले युद्ध गर्न तयार भएका थिए भने महात्मा गान्धीले त्यही गीता च्यापेर भारतमा अहिंसात्मक आन्दोलन गरी बेलायतीलाई धपाएका थिए । ध्यान भावनामा पनि कृष्णको उत्तिकै योगदान छ । नाचेरै पनि ध्यान गर्न सकिन्छ भन्ने उनले प्रतिपादन गरेको भनिन्छ । हिन्दु समाजको विकासमा उनको ठूलो योगदान छ । त्यसैले वृद्धहरू श्रीकृष्णको महिमा अपरम्पार छ भन्ने गर्दछन् ।