१. प्रधानमन्त्री के.पी. ओलीले नेपाल वायु सेवा निगमको ६१ औं वार्षिकोत्सव समारोहमा निगमप्रति आक्रोश पोख्दै अब सरकारले निगमको ऋण तिर्न काँध नथाप्ने बताए। पर्यटन मन्त्रालयकोसमेत जिम्मेवारी लिइरहेका प्रधानमन्त्रीले निगमको व्यवस्थापकीय कमजोरीप्रति पनि असन्तोष व्यक्त गरे।

२. प्रधानमन्त्री ओलीको आक्रोश र असन्तोष अहिले एउटा चर्चाको विषय भएको छ। उनले त्यसरी आक्रोश र असन्तुष्टि व्यक्त गर्दा कतिपयले खुशी मानेका छन्। केहीले धेरै पुल्पुल्याएर राखेपछि त्यसको परिणाम के हुन्छ भन्ने एउटा उदाहरण नेपाल वायु सेवा निगम भएको उल्लेख गरेका छन्।

३. नेपाल वायुसेवा निगममा भ्रष्टाचार भएको समाचार बराबर आउने गरेको थियो। त्यसको व्यवस्थापकीय कमजोरीका सम्बन्धमा पनि धेरै पत्रिकाका पन्ना भरिएका थिए। तैपनि सरकारले कहाँ के भइरहेछ भनेर एक पटक निगम भित्रका गतिविधि हेर्ने प्रयास गरेन।

४. चर्को हल्ला भएपछि प्रतिनिधि सभाको लेखा समितिले निगममा के भएको रहेछ भन्ने वास्तविकता बुझ्ने प्रयास गर्यो। समितिले साधारण कुरा जानेपछि त्यसको विस्तृत अध्ययन गर्न आवश्यक सम्झेर सांसद राजन के.सी. को संयोजकत्वमा एउटा उप समिति गठन गर्यो।

५. त्यो उप समितिले वाइडबडी जहाज खरिद प्रकरणमा व्यापक भ्रष्टाचार भएको प्रतिवेदन सार्वजनिक गर्यो तर सरकारले त्यो प्रतिवेदन मान्न तैयार भएन। त्यसको विपरीत प्रधानमन्त्रीले फलानाले भ्रष्टाचार गरेको छैन भन्दै त्यसबारे छानविन गर्न न्यायाधीशको संयोजकत्वमा छुट्टै समितिगठन गरेको घोषणा गर्यो। तर त्यो समिति अझै बनेको छैन।

६. निगमले चीनबाट ४ ओटा जहाज ल्यायो। आन्तरिक उडानको लागि ल्याएका ती जहाज पनि उडाउन सकिरहेको छैन। अन्तराष्ट्रिय उडानका लागि ल्याइएको वाइडबडी पनि अझसम्म नियमित उडान भर्न सकिरहेको छैन। निगमको यस्तो स्थितिमा प्रधानमन्त्रीको आक्रोशलाई अन्यथा मान्नु हुँदैन।

७. आक्रोश पोख्दैमा निगमको रोग निको हुँदैन। भ्रष्टाचाररुपी रोग निको पार्न लेखा समितिको प्रतिवेदनलाई कार्यान्वयन गर्ने साहस देखाउनु पर्दछ। निगममा पहिले पनि भ्रष्टाचारका अनेक काण्ड भएका थिए। ठूल्ठूला राजनीतिक व्यक्तिहरु त्यसमा मुछिएका थिए। राजनीतिक व्यक्तिहरु मुछिएको देखेपछि त्यो केस सामसुम गर्ने अर्को ठूलो रोग पनि हामीकहाँ छ। यस्तै यस्तै रोगहरुबाट निगम ग्रस्त छ। त्यो रोग निवारणका लागि ठूलो अपरेशनको आवश्यकता छ। त्यो अपरेशन कसले गर्ने त्यो प्रश्न भने अनुत्तरित छ।