पुराना पुस्ताका अग्रज पत्रकार गोकुलप्रसाद पोखरेलको सोमबार काठमाडौंको त्रिभुवन विश्वविद्यालय शिक्षण अस्पतालमा उपचारका क्रममा निधन भयो । उनी लामो समयदेखि श्वासप्रश्वास रोगबाट पीडित थिए । उनी ८८ वर्षका थिए । उनी पत्रकारिता क्षेत्रका वरिष्ठतम् पत्रकार थिए । अर्थात् उनी आजका धेरै पत्रकारहरुका गुरुका पनि गुरु हुन् । त्यसैेले सबैका श्रद्धाका पात्र थिए । उनलाई सबैले श्रद्धाका दृष्टिले र त्यसै अनुसार व्यवहार गर्दथे । देशमा गुणस्तरीय पत्रकारिताको विकासमा उनको ठूलो योगदान छ । उनले पत्रकारहरुको व्यावसायिकतामा जोड दिने गर्दथे । व्यावसायिक नभई पत्रिका दिगोरहन सक्दैन भन्दै त्यसैमा उनले तालिम र प्रशिक्षण दिने गर्दथे । त्यसबेला छोटो अवधिको तालिम–प्रशिक्षणको आयोजना हुने गर्दथे । तर त्यसले मात्र स्तरीय पत्रकारको अभ्युदय नहुने भएकाले उनले समकालीन साथस्हरुसँग मिलेर केही गर्नुपर्दछ भन्ने सोच राखेर धेरै विमर्श गरेका थिए ।

उनको त्यही विमर्शका कारण निजी क्षेत्रमा नेपाल प्रेस इन्स्टिच्युट स्थापना भएको हो । उनी नेपाल प्रेस इन्स्टिच्युटका संस्थापक सचिव भएर काम गरेका थिए । त्यसको साथै त्यस इन्स्टिच्युटको २ पटक अध्यक्ष भएर नेतृत्वदायी भूमिका निर्वाह गरेका थिए । पत्रकारिता क्षेत्रको गुणस्तरीय विकासमा त्यो संस्थाको महत्वपूर्ण भूमिका छ । त्यसबाट प्रशिक्षित पत्रकारले आज महत्वपूर्ण मिडियामा सम्पादन गरिरहेका छन्, त्यसैबाट प्रशिक्षित पत्रकारले त्यस इन्स्टिच्यटको नेतृत्व पनि गरिरहेका छन् भन्नुपाउनु सन्तोषको विषय हो ।

चार दशकभन्दा लामो अवधि पत्रकारिता क्षेत्रमा बिताएका उनले धेरै पत्रपत्रिकामा काम गरेका थिए । उनले राष्ट्रिय समाचार समितिको संवाददाता भएर यस क्षेत्रको सेवा सुरु गरेका उनी महाप्रबन्धक पनि भए । उनले गोरखापत्र राष्ट्रिय दैनिकको प्रमुख सम्पादक भएर पनि काम गरे । साथै उनले राइजिङ नेपालको सम्पादक भएर पनि काम गरे । पत्रकारले कठिनभन्दा कठिन अवस्थामा पनि कसरी काम गर्नु पर्दछ भन्ने कुरा उनले ती सरकारी अखबारमा काम गर्दा देखाएका थिए । पत्रकारले क्षणिक सन्तुष्टिको लागि मात्र काम गर्नु हुँदैन । यो निरन्तर चलिरहने पेसा पेसा हो । दिगोपन यसको विशेषता हो । उनले आफ्नो पत्रिकामा आफ्नो मृत्युको समाचार पनि छापिने गरी काम गर्नुपर्दछ भनेर प्रशिक्षण दिने गर्दथे । उनको निधनले यस क्षेत्रमा अपूरणीय क्षति भएको छ ।