१. देशमा कोरोना भाइरसको संक्रमण बढिरहँदा यसको नियन्त्रण तथा संक्रमितहरुको उपचारको लागि आवश्यक सक्दो सेवा पुर्‍याउनु सबैको कर्तव्य हो । यसवेला स्वास्थ्यकर्मी, सुरक्षाकर्मी, सञ्चारकर्मी लगायत समाजसेवीहरु अग्रभागमा रहेर आ–आफ्नो क्षेत्रमा खटिरहेका छन् । कोरोना संक्रमणको जोखिम पनि बढी अग्रभागमा रहेकालाई नै हुने गर्दछ । तर, त्यसको पनि पर्वाह नगरी उनीहरु कर्तव्य पालनामा लागिरहेका छन् ।

२. कोरोना संक्रमणबाट डाक्टर, नर्स, सेना, प्रहरी, सञ्चारकर्मी, नेता, समाजसेवी कुनै क्षेत्र पनि अछुतो छैन । संक्रमित हुनेहरु पनि उपचार पछि फेरी सेवामा लागेका छन् र विरामीहरुको हौसला बढाईरहेका छन् । तिनै सेवकहरुलाई समाजमा यदाकदा अपमान गर्ने काम भएको समाचारले धेरैलाई दुःखित बनाएको छ । केही व्यक्तिहरुले देखाएका क्रियाकलापले समाजलाई नै लज्जित बनाएको छ ।

३. स्वास्थ्यकर्मीहरुलाई घर वरपर डेरामा बस्न पनि नदिने, संक्रमितका घर परिवारलाई समेत दूरदूर गर्ने, उपचारबाट फर्केकाहरुलाई समेत घरमा बस्न नदिने आदि व्यवहारले समाजमा मानवता नै हराएको महशुस हुन्छ । केही महिना अघि मृत्यू भएको संक्रमितको अन्त्येष्टिमा समेत अवरोध खडा हुने गरेको थियो । यस्तो दुव्र्यवहार गर्नेहरुमा जनप्रतिनिधिहरु समेत रहेका सुन्दा समाज के हुदैछ भन्ने चिन्ता हुनु स्वभाविकै हो ।

४. उपचारमा संलग्न स्वास्थ्यकर्मीहरु, सुरक्षामा खटिएका सुरक्षाकर्मी र सूचना दिने सञ्चारकर्मी लगायतका हरप्रकारका सेवा पुर्‍याउने स्वयमसेवी, समाजसेवीहरु निस्कृय भएर बसीदिए भने झन् के हालत होला । संकटको वेलामा उनीहरुलाई झन् उत्साह दिएर अगाडि बढाउनु पर्नेमा हतोत्साह गर्नेकाम भयो भने त्यसको नराम्रो परिणाम सबैले भोग्नु पर्दछ । तसर्थ किञ्चित पनि उनीहरुलाई मन दुखाउने काम गर्नु हुदैन । कसैले गरे भने पनि समाजले तुरुन्त माफी माग्न लगाएर समस्याको समाधान गरिदिनुपर्छ । अभद्र व्यवहार गर्नेलाई सजायँ पर्दछ ।

५. सरकारी स्वास्थ्यकर्मी, सुरक्षाकर्मीले तलब भत्ता खाएका छन् । तिनले काम नगरे कसले गर्ने भन्ने पनि कुरा आउँछ । तर तलब भत्ता पचाउने मात्रको कामले समाजमा सेवा पुग्न सक्दैन । दिलै देखि लाग्नुपर्छ । मेरो काम यत्ति मात्र हो, यति समय मात्र हो नभनी जो रातोदिन समाजसेवामा खटिएर आफ्नो ज्यानको समेत पर्वाह नगरी लागेका छन्, ती आदरणीय समाजसेवी, स्वयंसेवी व्यक्तित्वहरुलाई सम्मानपूर्ण व्यवहार समाजले गर्नुपर्दछ ।