लोकतन्त्रको सुन्दर पक्षहरुमध्ये एक निर्वाचन हो । लोकतन्त्रमा निर्वाचन आवधिक रुपमा हुन्छ । आवधिकरुपमा हुने भएकाले नेताहरुले सबै निर्वाचनलाई एउटै सम्झन्छन् । बाहिरबाट हेर्दा सबै निर्वाचन उस्तै देखिए पनि कुनै निर्वाचनको ठूलो महत्व हुन्छ । त्यस्तो महत्वको बेला मतदाताको भावनामा परिवर्तन आउँछ र उनीहरुले उम्मेदवारहरुको फेदैदेखि परीक्षण गर्न थाल्दछन् । उनीहरुले त्यसरी परीक्षण गरेपछि छनोटमा धेरै परिवर्तन हुन्छ र नयाँ अनुहारले जित्ने अवस्था आउँछ । यस पटकको निर्वाचन निश्चय नै महत्वपूर्ण निर्वाचन हो । विगतको स्थानीय तहको निर्वाचनले पनि त्यो देखाएको छ । स्थानीय तहको निर्वाचनमा केही नयाँ र धेरै युवाहरु निर्वाचित भएर आएका छन् । यसले राम्रो लक्षण देखाएको महसुस भएको छ तर निर्वाचित केही जनप्रतिनिधिले भने कामलाई भन्दा भाषणलाई महत्व दिने गरेका छन् र खूब भाषण गर्दै छन् । मानौं, उनीहरु भाषण गर्ने कला प्रदर्शन गर्न आएका हुन् ।

देशले संघीय संरचना स्वीकारेको र संविधानले स्थानीय तहलाई धेरै अधिकार प्रत्यायोजन गरेकोले स्थानीय तहलाई सिंहदरबार भनिएको छ भन्नेहरुले सिंहदरबार घरआँगनमा आएको भन्ने गरेका छन् । तर सिंहदरबारले जे–जस्तो काम गर्नुपर्ने हो, विगतमा त्यो भएन । भ्रष्टाचारको रोग भने स्थानीय तहमा व्यापक भयो । कोष तथा लेखा नियन्त्रण, कार्यालय र अख्तियारले पनि त्यसबारे पटक–पटक टिप्पणी गरेको सर्वविदित छ । विगतका ती अवाञ्छित कार्यलाई अहिलेका जनप्रतिनिधिहरुले नदोहो¥याउने प्रतिबद्धता व्यक्त गर्नु पर्दछ । फेरि स्थानीय निर्वाचनमा पार्टीका उम्मेदवारहरुलाई पराजित गरी स्वतन्त्र उम्मेदवारले जितेको कुरा नेताहरुले भुल्नु हुँदैन ।

मतदाताहरुले आगामी मंसिर ४ गते हुने निर्वाचनलाई महत्वका रुपमा हेरिरहेका छन् । मतदाताहरुको आपसी समझदारीता बढ्दै गएको छ । एकातिरको स्थिति यस्तो छ भने अर्कोतिर नेताहरु चुनाव जित्न गठबन्धन र तालमेल गर्दै छन् । आफू जित्न त्यस्तो तालमेल र गठबन्धन गर्नु स्वभाविक हो । तर त्यो नै पर्याप्त होइन । विगतमा बालेन शाह र अन्य स्वतन्त्र उम्मेदवारहरुले शानदार विजय हासिल गरेको कुरालाई नेताहरुले बिर्सेजस्तो छ । स्वतन्त्र उम्मेदवार हुन धेरै सल्बलाइरहेका छन् । नेताहरु आपसमा गालीगलौज गरिरहेका छन् भने बाहिर उनीहरुको विरुद्ध जवर्जस्त मोर्चाबन्दी हुने सम्भावना पनि बढ्दैछ । केही नेताहरुका लागि यो पटकको चुनावी माहोल त्यत्ति उपयुक्त हुने देखिंदैन । शीर्ष नेताहरुले पनि भाषणमात्र गरे काम गरेनन् । आफ्नो स्वार्थ पूर्ति गरे तर देशको विकास गरेनन् । केही वर्षदेखि देश आर्थिकरुपले कमजोर हुँदै गएको छ । तर त्यसको चिन्ता नेताहरुमा भएको पाइँदैन ।