मुलुकमा ठूला राजनीतिक परिवर्तन भए । त्यसको मूल कारण राजनीतिक पार्टीहरु नै हुन् । जहानीय राणा शासन पल्टाउन होस् या ३० वर्षे पञ्चायती शासन, राजनीतिक दलहरुले नै ढाले । यसका लागि दलका नेताहरु विभिन्न आरोपमा दशकभन्दा बढी जेलमा बसे । त्यतिमात्र कहाँ हो र ? मुलुक नै छाडेर भारत निर्वासनमा बस्नु परेको थियो नेताहरु । नेपालभित्रको समस्यामात्र होइन, छिमेकी मुलुकहरुमा भएका घटनाका बेला पनि यहाँका राजनीतिक दलहरुले प्रतिक्रिया जनाउँथे । सांकेतिक रुपमा विरोध गर्थे । राजनीतिक दलका नेताहरुकै अगुवाइमा कार्यकर्तामात्र होइन सर्वसाधारण पनि आन्दोलनमा होमिए । कतिले ज्यानै पनि गुमाए । जसरी राजनीतिक दलहरुले नागरिकलाई प्रयोग गरे । त्यसअनुसार प्राप्त उपलिब्धिलाई रक्षा गर्ने बेलामा दलहरु जहिल्यै चुकेका छन् । यसको प्रमुख कारण सत्ता लिप्सा नै भएको छ । सत्तामोहकै कारण राजनीतिक दलहरुमा विग्रह आइरहेको छ । जसले गर्दा मुलुकको राजनीतिक भविष्य नै अन्धकारतिर धकेलिएको छ ।
२०७४ मा संघ तथा प्रदेशको निर्वाचनका बेला एउटै घोषणापत्र लिएर चुनावमा होमिएका २ दल नेकपा एमाले र माओवादी केन्द्र चुनावलगत्तै एकीकृत भए । केन्द्रसहित ६ प्रदेशमा तत्कालीन नेकपाको सरकार बन्दा नागरिक हौसिएका थिए । अब त राजनीतिक स्थिरता आउने भयो कि भनेर । प्रतिपक्षमा रहेको नेपाली कांग्रेस ५ वर्ष ढुक्कसँग सरकारबाहिर बस्न मानसिक रुपमै तयार भयो । तर चुनाव सकिएको ३ वर्ष पुग्दा नपुग्दै सरकारमा रहेको दलभित्र विग्रह सुरु भयो । केपी ओली र प्रचण्डबीचको मनमुटावले ठूलै रुप लियो । सर्वोच्चले पार्टीलाई पुरानै अवस्थामा रहने फैसला गरिदिएपछि छ झन् राजनीतिले अर्काे मोड पो लियो । ठिकै थियो, दलहरु कहिले मिल्छन्, कहिले फुट्छन् । तर त्यसले पूरै मुलुकको भविष्यलाई अन्धकारतिर धकेलियो । भर्खर सुरु भएको संघीय शासन प्रणालीमाथि नै यस प्रश्न उब्जायो । बाँकी रहेको एमालेभित्रको विग्रहको राप अझै शान्त भएको छैन ।
२०६२÷६३ को आन्दोलनपछि जन्मेका मधेशवादी दलहरु कहिले जुट्ने त कहिले फुट्ने गरी नै रहे । सीमित भूगोललाई आधार मानेर गठित ती दलहरुले सुरुमा उठाएका मुद्दा संवेदनशील नै थिए । मधेशी जनताले खेपिरहेको विभेदको पर्खाल चिर्न उनीहरु सफल हुने हुन् कि झैं लाग्थ्यो । नेपाली कांग्रेसमा राम्रै हैसियत बनाएका केही नेताहरु पनि मधेशवादी दलतिरै लागे । त्यसको मूल कारण थियो सत्ता मोह । कुनै दलको बहुमत नभएका बेला साना र क्षेत्रीय दलहरुले अवसर पाउँथे । त्यसैमा रमाए उनीहरु । जनता समाजवादी पार्टीमा उसैगरी अहिले विग्रह आएको छ । त्यसको मुख्य कारण पनि सत्ता नै हो । केपी ओलीको नेतृत्वमा रहेको सरकारमा जानकै लागि उक्त पार्टीको महन्थ ठाकुर समूहले गोडा उचालिसकेको छ । उपेन्द्र यादव समूह त्यसको विरोधमा छ । अहिले त दुबै पक्षले दुबै पक्षलाई कारबाहीको शृंखला चलाएका छन् । यो शृंखला कहाँ गएर टुंगिने हो थाहा छैन । तर यो मुलुकका लागि हितकारी पटक्कै छैन । राजनीतिक दलहरुको यस्तै अपरिपक्व व्यवहारका कारण विदेशी शक्ति यहाँ चलमलाइरहेका छन् । खारेज भइसेकको राजसंस्था फेरि व्युँतिनेसम्मका प्रसंग आउन थालेका छन् । यी सबै समस्याको निराकरणको जिम्मा राजनीतिक दलहरुकै हो । त्यसैले बेलैमा संयमित भएर देश र जनताप्रति जिम्मवार बन्नुपर्छ दलहरु ।
Related News
सम्बन्धित समाचार
आन्दोलनलाई उत्तेजक नबनाऊ
नेपालको बिजुली भारतले किन्ने सम्झौता
अग्रज पत्रकार पोखरेलको निधन
प्रमको सम्बोधनः कामभन्दा आश्वासन धेरै
त्रिविमा राजनीतिक भागबण्डा अन्त्य गर्ने उद्घोष
hero news full width
मुख्य समाचार
चुमानलाई अर्थ, मनाङेलाई भौतिक पूर्वाधार मन्त्रालयको जिम्मा
हेमराज पहारी स्मृति पुरस्कारबाट सरुभक्त पुरस्कृत
वैशाख ७, २०८१गण्डकी प्रदेश सभाको बैठक अनिश्चितकालका लागि स्थगित
वैशाख ७, २०८१चोटिलो बन्दै गण्डकीको संसदीय राजनीति
वैशाख ७, २०८१पुरानो पोखरा जोगाउन पहल: मेयर आचार्य
वैशाख ६, २०८१सुदुरपश्चिममा सोडारी मुख्यमन्त्री नियुक्त
वैशाख ६, २०८१