१. अहिले देशमा कतिपय विकास निर्माणका कार्यहरु ठप्प छन् । आवश्यक जनशक्तिको अभावमा काम हुन नसकेको हो । कोरोनाका कारण गरिएको निशेधाज्ञा बीच पनि निर्माणका कार्यलाई सरकारले खुकुलो नीति लिए पनि कामदार पाउन नसकिएको निर्माण व्यवसायीहरुको गुनासो छ । अन्य उद्योग व्यवसाययीहरुको हालत पनि उस्तै छ ।

२. चैत्र ११ देखि लकडाउन भएपछि मजदूरहरुलाई खाने बस्ने व्यवस्था नहुँदा अधिकांश मजदुर घर फर्किए । यातायात सञ्चालन नहुँदा उनीहरुमा फर्कन सक्ने अवस्था पनि भएन । वर्षाको खेतीपातीको वेला घर पुगेकाहरु कति आफ्नै गाउँघरको बाँझो फोर्ने र मेलापातमा नै व्यस्त भए । कोरोनाको महामारी फैलिदै गएपछि त्रास झन् बढ्यो ।

३. कति उद्योग धन्दा खुले पनि कामदारको अभावमा सञ्चालन हुन सकेका छैन । पसलहरु खुलेपनि बजारमा मानिसहरुको चहलपहल नहुँदा विक्री व्यापार पनि केही नभएको व्यवसायी बताउँछन् । निशेधाज्ञा खुकुलो भएका कारण मानिसहरुमा उत्साहको वातावरण बन्न सकेको छैन ।

४. कोरोना महामरीका बीच पनि मानिसलाई काम गर्नुपर्ने बाध्यता छ । रोगले भन्दा पनि भोकले मरिने डर छ । उद्योग व्यवसायीहरु पनि ऋणको मारमा छन् । बैंकको व्याज बुझाउन र घरभाडा बुझाउन नसक्दा व्यवसाय नै बन्द हुने स्थितिमा पुगेका छन् । व्यवसाय बन्द हुँदा धेरैको रोजगारी गुम्ने डर पनि पनि उत्तिकै छ ।

५. एकातिर विकास निर्माणका कार्यमा जनशक्ति अभाव छ । अर्काेतर्फ धेरै जना घरमै वेरोजगार भएर बस्नु पेको अवस्था छ । कोरोना महामारीले कतिञ्जेल यो स्थिति ररिहने हो थाहा छैन । तर महामारीका बीच पनि रोजगारीको व्यवस्था गर्न आवश्यक वातावरणको सिर्जना गर्नु पर्दछ । स्वास्थ्य सुरक्षाका उपायहरु अवलम्बन गरेर यातायात लगायत उद्योग व्यवसायहरु सञ्चालनमा ल्याउनु जरुरी छ ।