१. देशमा कोरोना भाइरसको संक्रमणका कारण चार महिना लकडाउन हुँदा उद्योग व्यवसायहरु बन्द भए । दिनभर काम गरेर साँझ विहानको गाँस जुटाउनेहरुका लागि हातमुख जोड्न धौ धौ भयो । सरकारले बाँडेको नाम मात्रको राहतले महिना धान्ने कुरै भएन । कति प्राण धान्न कै लागि डेरा छाडेर गाउँ फर्के । गाउँमा पनि अन्न भए पो पेटभरी खानु ? जे छ जति छ बाँडेर खानुको विकल्प रहेन । रोगले भन्दा पनि भोकले नै धेरैले ज्यान गुमाउनु पर्‍यो ।

२. नेपाल कृषि प्रधान देश हो । तर याँको कृषि उत्पादनले आफ्नै देशलाई खान पुगदैन । वार्षिक साढे दुई खर्ब रुपैयाँको कृषिजन्य पदार्थ त विदेशबाट आयात हुन्छ । कस्तो विडम्बना ! हामी कहाँ जग्गा नभएको होइन, तर भएका जग्गा बाँझो राखेर युवा शक्ति विदेश पलायन भएको छ । वेसाएर खानु परेको छ । यो अवस्था कसरी आयो ? सरकारले किन सोच्दैन ।

३. एउटा अन्नको गेडाको मुल्य कति पर्छ ? शायद हामीले ख्याल गरेका छैनौं । जुन किसानले व्याड बनाएर खेतमा बिऊ छर्छ । त्यसमा सबै उम्रदैन, जति उम्रन्छ त्यो सबै लगेर अर्काे ठाउँमा रोपिन्छ, गोडमेल गरिन्छ तर, रोपेजति सबै बच्दैन । किरा फट्याङ्ग्रा लाग्छ, गाईवस्तु आदि जनवारले आइदिन्छ । त्यसबाट बचेको जति फल लाग्छ । त्इसमा पनि असिनाले झार्छ, मुसा लाग्छ, अरु किसिमले पनि नोक्सानी हुन्छ । यसरी सबैलाई चढाउँदै जाँदा अन्न थन्काउने वेला सम्म त्यो अन्नवाली बच्छ र त्यसमा कति मिहेनत पसिना परेको हुन्छ । किसानी गरेकालाई मात्र थाहा हुन्छ । अन्न यस्तो अमूल्य छ ।

४. हाम्रा ऋषिमुनिहरुले अन्नलाई रत्न भनेका छन् । त्यस्तो रत्न जुन रत्न विना आजको मानिस बाँच्न पनि सक्दैन । त्यो रत्न को ख्याल नराखेर हामीले कति लापारवाही गरिरहेका छौं । हाम्रा बुढापाकाहरुले पनि भन्ने गर्थे अन्न नफालौ अन्नको श्राप लाग्छ । कतिपय भोज भतेरमा पकाएको अन्न फालेको देख्दा किसानहरुको मन धर्कन्छ । हाम्रा घरभान्छाहरुमा पनि त्यस्तै हाल छ । देशभरको हिसाब गर्दा कति अन्न फालिन्छ होला , यस्तै हेर्दै जाने हो भने भोलि हामीलाई प्राण धान्न कुकुरले झै रछानमा फालिएका सिता टिपेर खानुपर्ने दिन आउन सक्छ ।

५. यसै सन्दर्भमा कास्कीको अन्नपूर्ण गाउँपालिकाले त्यो खाना नफालौं भन्ने जुन अभियान ल्याएकाले उदाहरणीय छ । सबैलाई खड्कीरहकेो यो अभियानले गाउँपालिकाको नाम सार्थक मात्र बनाएको छैन । सबैलाई अन्नका बारेमा सोच्न पनि बाध्य बनाएको छ । कसैले पनि खेतबारी बाँझो राख्न नपाउने नियम बनाएर गाउँपालिकाले सिर्जनामूलक सुशासन लागु गरेकोमा पनि हार्दिक बधाई दिनै पर्छ ।