पहिलो संसदको ६ वर्ष सिद्धिएको छ । यो ५ वर्षमा ज–जसले संसदको नेतृत्व गरेका थिए । तिनीहरुले समेत यसका काम कुरामा चित्त बुझाएका छैनन्, सन्तुष्ट हुन सकेका छैनन् । नेताहरु स्वार्थै–स्वार्थमा डुबेका र देश विकासका लागि समेत तिनीहरु एक आपसमा मिलेर जान नसकेका कारण यो ५ वर्षमा जे–जति हुनु पर्दथ्यो, त्यो भएन । त्यो नभएको मात्र होइन, भविष्यका लागि समेत मार्गचित्र कोरेर जे–जसरी देखाउनु पर्दथ्यो, त्यो पनि देखाएको प्रतीत भएन । अझ पनि हिजैको राग, द्वैष, कटुता, स्वार्थ नेताहरुमा प्रष्ट देखिन्छन् ।

चुनाव नजिक आएको छ । तर चुनावमा कुनै सिद्धान्त आदर्शका कुरा आएको छैन । यो सिद्धान्त, यो मोडेल आदि अपनाएर देश विकास गर्ने भन्ने कुरा कुनै नेताले पनि गरेका छैनन् । तिनीहरु निहित स्वार्थमा चुर्लुम्म दुवेका छन् । आफूलाई सबभन्दा ठूला कम्युनिस्ट पार्टी एमाले चुनावमा राजसंस्था फर्काउन पर्दछ भन्ने राप्रपासँग चुनावी तालमेल गर्दै छ भने आफूलाई उग्र कम्युनिस्ट भन्ने माओवादी केन्द्र बिहान उठ्दादेखि बेलुकी ओछ्यानमा नगएसम्म पाँच (५) दलको गठबन्धनको प्रशंसा गर्ने गर्दछ र त्यसको आवश्यकताका सम्बन्धमा बोलेर कहिले थाक्दैन । गठबन्धनका नेताहरुले गठबन्धन सरकारको औचित्य माथि मात्र प्रकाश पारेका होइनन्, आगामी चुनावसमेत चुनावी तालमेल मिलाएर जाने तयारी गरिरहेका छन् । ती नेतामध्ये कहिले त आगामी चुनावमा समेत कसैको बहुमत नआओस् भन्ने कामना गरेका छन् । कसैको बहुमत नआएमा सानो पार्टीको महत्व हुने र तिनीहरु फेरि सरकारमा रहन पाउने तिनीहरुको विचार छ । यत्तिसम्म कि माओवादी केन्द्रले समेत आफू निर्णायक शक्ति रहने भूमिका निर्वाह गरेको छ ।

नेपाली कांग्रेस पार्टीले संसदमा आफ्नो बहुमत आउने किसिमले तालमेल गर्न जोड दिँदै छ । अर्कोतिर एमालेले पनि आफूले बहुमत ल्याउनुपर्नेमा जोड दिँदै छ । तर कसको स्थिति के हुन्छ, त्यो चुनाव हो भन्न सक्ने स्थिति छैन । तर यस पटकको चुनावमा पहिले वैकल्पिक शक्तिको रुपमा आउने दाबी गरेका पूर्व प्रधानमन्त्री डा. बाबुराम भट्टराई र सञ्चारकर्मी रवीन्द्र मिश्रलाई कतै सेल्टर खोज्नुपर्ने अवस्थामा पु¥याएको छ । डा. भट्टराई अन्य कुनै घटना नभएमा माओवादी केन्द्रको नजिक पुग्दै छन् भने मिश्र राप्रपातिर आकर्षित भएको समाचार आएका छन् । नियतिले कसलाई कहाँ पु¥याउँछ, त्यो भन्न त सकिँदैन तर नेताहरु आ–आफ्नो स्वार्थमा लिप्त रहेकाले हाम्रो निकटको भविष्य पनि त्यत्ति उज्यालो छ भन्न गाह्रो छ । त्यसको लागि हामीले धेरै प्रयास गर्नुपर्ने देखिन्छ ।