देशमा आर्थिक संकट बढ्दो छ । राष्ट्र सेवकहरूले समयमा तलब खान पाएका छैनन् । बजारमा महँगी बढ्दो छ । बैंकको ब्याजदरमा निजी क्षेत्रले चित्त बुझाउन सकिरहेका छैन । लघुवित्त र मिटरब्याजको समस्याले ठूलो हल्ला गरेको छ । नागरिक समाजको नाममा ठाउँ–ठाउँमा सडक आन्दोलन भइरहेका छन् । स्थिति बिग्रँदै गएको छ । तर सुधारका प्रयास हुन सकिरहेका छैनन् । सरकारको मितव्ययिताको नाराले पनि खास प्रभाव पार्न सकेको छैन । त्यस्तैमा सरकारले माओवादीका आयोग्यहरूलाई प्रतिव्यक्ति २ लाख रुपैयाँ बाँड्ने कुरा बाहिर आएपछि असन्तोष चुलिएको छ । सरकारको त्यो निर्णयले हल्लाको क्षेत्रमा आगोमा घ्यू थप्ने काम गरेको छ र त्यसको तीव्र विरोध भएको छ । प्रधानमन्त्री पुष्पकमल दाहालले स्थिति सुधार आएको छ भने तापनि त्यो सुधार कसैले देख्न सकेका छैनन् ।

राजनीतिको अवस्था पनि विस्तारै बिग्रँदै गएको छ । प्रधानमन्त्री दाहालले अझै पनि मन्त्रिपरिषद्लाई पूर्णता दिन सकेका छैनन् । राजनीतिमा स्थितरता आएको छैन । कहिले के हुन्छ भन्न सकिने स्थिति छैन । सांसद् हुने सबैलाई मन्त्री चाहिने महत्वाकांक्षी रोग लागेको छ । केन्द्रमा मात्र त्यो रोग लागेको होइन, प्रदेशहरूमा पनि त्यसले संक्रमण निम्त्याएको छ । आफू मन्त्री भए सबै उज्यालो देखिने र आफूले रोजेको पद पाएन भने सबै अँध्यारो देख्ने दृष्टिदोष जताततै फैलिएको छ । बहुमतका प्रधानमन्त्री र मुख्य मन्त्रीहरूले पनि राजनीतिक स्थिरता ल्याउन सकेका छैनन् । विश्वासको मत नलिङकन उनीहरूले मन्त्रिपरिषद्लाई पूर्णता दिने आँट गर्दैनन् । हामीले उनीहरूलाई बलिया शक्तिशाली, पावरफुल भन्छौं । तर उनीहरू आफैंले भित्र त्यस्तो शाक्तिको अनुभूति गर्न सकेका छैनन् ।

एकातिरको स्थिति यस्तो छ भने अर्कोतिर धमिलो पानीमा माछा मार्नेहरू फेरि एक पटक सल्बलाएका छन् । राष्ट्रिय प्रजातन्त्र पार्टीले यही मौका हो भनेर राजालाई जगाउने काम गरिरहेको छ । राजालाई ठाउँ–ठाउँमा अभिनन्दन गरिरहेका छन् । राजा पनि त्यसबाट बढी उत्साही भएका छन् । राजनीतिक दलका नेताहरूले राम्ररी काम गर्न नसकेको र आम सभामा झैझगडा मात्र गरिरहेकाले त्यो स्थिति आएको हो । यो वास्तविकतालाई नेताहरूले छिटो महसुस गर्नुपर्दछ र राम्रो काम गरेर देखाउन सक्नु पर्दछ । प्रधानमन्त्री दाहालले यसपटक आफू काम गर्नकै लागि प्रधानमन्त्री भएको भनेर पटक पटक दोहो¥याउने गरे तापनि उनले उल्लेखनीय कुनै काम देखाउन सकेका छैनन् । जसले गर्दा मानिसहरूमा असन्तोष बढ्दै गएको छ र विरोधको स्वर चर्किंदै गएको छ । देशको स्थिति हिजोभन्दा आज बिग्रँदै गएको छ ।