प्रतिनिधि सभा र प्रदेश सभाको निर्वाचन–२०७९ को मतगणना कार्य भइरहेको छ । गणना सकिन अझै केही दिन लाग्ने देखिन्छ । निर्वाचनको परिणामले नयाँ–नयाँ क्षितिज खोलेको छ । हिजो एउटा विचारले आक्रामक बनाएको थियो भने अहिले फेरि अर्को विचार आएको छ । स्थिति फेरिए अनुसार मानिसका विचारमा पनि परिवर्तन आएको छ । यो चुनावमा पुस्तान्तरणको चर्चा धेरै भएको छ । त्यसबारे हामीले पनि चर्चा गरेका छौं । देशको राजनीतिमा युवापुस्ता अघिसार्नु पर्ने कुरामा जताततैबाट आवाज घन्किएको सर्वविदितै छ । युवा पनि निकै उत्साहित भएर निर्वाचनमा होमिएको र तिनीहरुले निर्वाचनमा प्रभाव पारेको निर्वाचन परिमाणले प्रष्ट देखाएको छ ।

असन्तुष्ट युवाले चुनावअघि वृद्ध नेताविरुद्धमा अनेक किसिमले आफ्ना असन्तोष व्यक्त गरेका थिए । त्यसरी असन्तोष व्यक्त गर्नेक्रममा तिनीहरुले ‘नो नट अगेन’ समेत भनेका थिए । तिनीहरुले मतपत्रमा समेत आफ्नो भावना व्यक्त गरेको कुरा पनि बाहिर आएको छ । ती सबै कुरा एकातिर भइरहेको अवस्थामा निर्वाचन परिणामले अर्को पक्षतिर पनि ध्यान आकर्षित गरेको छ । वृद्ध नेताका रुपमा परिचित उम्मेदवारले पनि चुनावमा जितेका छन् । प्रधानमन्त्री तथा नेपाली कांग्रेस सभापति शेरबहादुर देउवाले सातांै पटक चुनाव जितेका छन् भने एमालेका अध्यक्ष केपी शर्मा ओलीले पनि भारी बहुमत ल्याएर आफ्ना प्रतिस्पर्धीलाई पछारेका छन् । त्यस्तै, माओवादीका अध्यक्ष पुष्पकमल दाहाल ‘प्रचण्ड’ राष्ट्रिय जनमोर्चाका अध्यक्ष चित्रबहादुर केसी, कांग्रेसका वरिष्ठ नेता रामचन्द्र पौडेल, एकीकृत समाजवादीका अध्यक्ष माधवकुमार नेपाल लगायतका वृद्ध नेताहरुले शानदाररुपले चुनाव जितेका छन् । जनताको त्यो म्यान्डेटलाई उपेक्षा गर्ने कुरा हुँदैन । मतदाताले एकातिर युवाहरु र युवाहरुको संगठित संस्थाहरुलाई चुनाव जताएर प्रतिनिधि सभा र प्रदेश सभामा पठाएका छन् भने अर्कोतिर वृद्ध नेतालाई पनि उत्तिकै सम्मानका साथ चुनाव जिताएका छन् । यो ज्यादै महत्वपूर्ण कुरा छ । यस्तो कुरामा हामीले ध्यान पु¥याउनु पर्दछ र यसको सन्देशलाई मनन गर्नु पर्दछ । हामीले वृद्ध भनेर हेय दृष्टि राख्नु पनि हुँदैन भने युवा भनेर तिनीहरुको महत्वलाई कम आकलन गर्नु पनि हुँदैन । काम गर्ने शक्ति, जोश र जाँगर युवाहरुमा हुन्छ । गर्ने युवाहरुले नै हो । यो कुरा वृद्धहरुले पनि महसुस गरेर युवालाई महत्वका साथ अघि बढाउनु पर्दछ । युवालाई जिम्मेवारी दिनु पर्दछ । यो समयको मात्र हो । नेपालको आवश्यकता हो । यो कुरा दुवै पक्षले महसुस गरेर, आत्मसाथ गरेर देश बनाउन काममा लाग्नु पर्दछ र अघि बढ्नु पर्दछ । दुबैको समन्वयकारी भूमिका भए विकासले गति लिन्छ र समृद्धि शीघ्र प्राप्त हुन सक्छ ।